Papalığın cömert siparişleri, Roma'yı İtalya'daki ve Avrupa'daki heykeltıraşlar için bir mıknatıs haline getirdi. Kiliseleri, meydanları ve Roma'ya özgü olan, Papaların şehrin çevresinde yarattığı popüler yeni çeşmeleri süslediler. Aslen Lombardiya'daki Bissone'lu olan Stefano Maderna (1576–1636), Bernini'nin çalışmalarından önce geldi. Kariyerine klasik eserlerin bronzdan küçültülmüş kopyalarını yaparak başladı. Büyük ölçekli eseri Aziz Cecile'nin bir heykeliydi (1600, Roma'daki Trastevere'deki Aziz Cecilia Kilisesi için. Azizin bedeni sanki bir lahitteymiş gibi uzatılmış bir şekilde uzanır ve bir dokunaklılık hissi uyandırır).[9 ]

Bir diğer önemli Romalı heykeltıraş, Floransa yakınlarındaki Montevarchi'de doğan Francesco Mochi'dir (1580–1654). Piacenza'nın ana meydanı için Alexander Farnese'nin ünlü bronz atlı heykelini (1620–1625) ve Aziz Petrus Bazilikası için canlı bir Aziz Veronica heykelini yaptı; o kadar hareketliydi ki sanki nişten atlayacakmış gibi görünüyordu.[9 ]

Diğer önemli İtalyan Barok heykeltıraşları arasında, ilk büyük işi Papa XI. Leo'nun Vatikan'daki mezarı olan Alessandro Algardi (1598-1654) vardı. Çalışmaları tarz olarak benzer olmasına rağmen Bernini'nin rakibi olarak kabul edildi. Diğer önemli eserleri arasında, Papa I. Leo ile Hun İmparatoru Attila (1646-1653) arasındaki, Papa'nın Attila'yı Roma'ya saldırmamaya ikna ettiği efsanevi buluşmayı anlatan büyük bir kabartma yer alıyordu.[10]

Flaman heykeltıraş François Duquesnoy (1597–1643), İtalyan Barok döneminin bir diğer önemli figürüydü. Ressam Poussin'in arkadaşıydı ve özellikle Roma'daki Santa Maria de Loreto'daki Aziz Susanna heykeli ve Vatikan'daki Aziz Andrew heykeli (1629–1633) ile tanınıyordu. Fransa Kralı XIII. Louis'nin kraliyet heykeltıraşı olarak atandı, ancak 1643'te Roma'dan Paris'e yaptığı yolculuk sırasında öldü.[11]

Geç dönemin önemli heykeltıraşları arasında en ünlü eseri Trevi Çeşmesi'nin (1732-1751) tasarımı olan Niccolo Salvi (1697-1751) vardı. Çeşme ayrıca Filippo della Valle Pietro Bracci ve Giovanni Grossi gibi diğer önde gelen İtalyan Barok heykeltıraşlarının alegorik eserlerini de içeriyordu. Çeşme, tüm ihtişamı ve coşkusuyla İtalyan Barok üslubunun son perdesini temsil ediyordu.[12]